W domu Sióstr Albertynek w Józefowie przebywają siostry emerytki. Obecnie jest 20 sióstr. Charyzmatem zgromadzenia jest służba Chrystusowi w bliźnich, szczególnie tych najbiedniejszych, opuszczonych.W domu Sióstr Albertynek w Józefowie przebywają siostry emerytki. Obecnie jest 20 sióstr. Charyzmatem zgromadzenia jest służba Chrystusowi w bliźnich, szczególnie tych najbiedniejszych, opuszczonych.
ZGOMADZENIE SIÓSTR ALBERTYNEK
Dom Sióstr Emerytek
JÓZEFÓW
Adres:
ul. 3 Maja 74
05-420 JÓZEFÓW k/ Otwocka
tel.: 022/ 789-24-99
woj. mazowieckie; Diecezja Warszawsko-Praska
Charakter domu i jego działalność:
Dom zakonny dla sióstr emerytek (przebywa ruchomo ok. 20 sióstr)
Praca w hospicjum domowym
Praca charytatywna w środowisku
O ZGROMADZENIU ŚW. BRATA ALBERTA W SKRÓCIE:
Zgromadzenie Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim (ZSAPU) – zgromadzenie zakonne, habitowe.
Charyzmat
Służba Chrystusowi w bliźnich, zwłaszcza najbiedniejszych
i najbardziej opuszczonych poprzez świadczenie im wielorakiej posługi miłosierdzia chrześcijańskiego.
Godło
Godło franciszkańskie – na tle krzyża skrzyżowane ręce – uzupełnione jest symbolem chleba, będącego wyrazem dobroci, zgodnie ze słowami św. Brata Alberta: Być dobrym jak chleb.
Data i miejsce założenia
15 stycznia 1891 r. – Kraków.
Założyciel
Św. Brat Albert – Adam Chmielowski
Współzałożycielka
bł. Siostra Bernardyna – Maria Jabłońska
Duchowość
Zgromadzenie opiera swoje Konstytucje na pierwotnej regule św. Franciszka z Asyżu. Św. Brat Albert zaczerpnął z duchowości franciszkańskiej umiłowanie życia ewangelicznego i tajemnicy Wcielenia, przemawiającej najmocniej w znaku Żłóbka, Krzyża i Eucharystii oraz ukochanie ubóstwa i służby ubogim. Głęboko przejął się miłością cierpiącego Zbawiciela i pełen wdzięczności za trud Jego Męki pragnął oddawać życie w służbie najmniejszym braciom Chrystusa.
Siostry Albertynki odczytują swój charyzmat, wpatrując się w namalowaną przez Ojca Założyciela ikonę Ecce Homo. Chrystus znieważony, ubiczowany, oplwany – oto człowiek. Rozdarte szaty, odsłaniające poranioną pierś Jezusa, zdają się jednak objawiać tajemnicę Bożego Serca, które wzywa, by odnajdować Boży obraz i podobieństwo w każdym człowieku. Albertynka ma służyć najbardziej potrzebującym bliźnim i to tym ofiarniej, im bardziej wizerunek synostwa Bożego wydaje się być zatarty czy zagubiony, według słów Brata Alberta: im więcej kto opuszczony, z tym większą miłością służyć mu trzeba, gdyż samego Pana Jezusa zbolałego w osobie tego ubogiego ratujemy.
Postawę służebnej miłości najpełniej ukazuje Chrystus w Eucharystii: skoro jest Chlebem uczy Ojciec Ubogich, i my bądźmy chlebem. […] Dawajmy siebie samych. Albertynka winna zatem cechować się dobrocią na wzór chleba. Powinno się być dobrym jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny.
Siostry chcą także upodobnić się do Chrystusa, który dla nas stał się ubogim. Albertynki nie posiadają żadnej własności, a prosty styl życia i pracy zbliża ich do tych, którym służą.
Zgodnie z charyzmatem, łączą pełnienie posłannictwa z głębokim, autentycznym życiem modlitwy.
Więcej: www.albertynki.pl
